دانلود رمان غروبدار به قلم سمیه مکیان با لینک مستقیم
رمان غروبدار نسخه کامل پی دی اف، اندروید، آیفون، جاوا

موضوع رمان: عاشقانه

نویسنده رمان: سمیه مکیان

تعداد صفحات: 185

دانلود رمان غروبدار
خلاصه رمان: زندگی غلامرضا، شخصیت اصلی داستان، دالان‌ های تاریک و دست‌نیافتنی زیادی دارد. زندگی شخصیت‌های داستان چندان براه و منسجم نیست و نمی‌شود تصویری شفاف و بدون ابهام از آدم‌ها در این خانواده به دست آورد. کامه دختر غلامرضا با شوهرش متارکه است و ‌همراه دخترش پرنیان در خانه پدری بسر می‌برد؛ خانه‌ای که در آن برادرش کاوه هم بیمار است و خانه‌نشین و پدری که بعد از غروب آفتاب به «فراموشی» قدم می‌گذارد تا طلوع آفتاب: او دچار سندروم غروب است. کتایون مادر خانواده به وسواس شدید مبتلاست و هیچ‌کس نمی‌تواند او را به زندگی عادی برگرداند.

قسمتی از متن رمان غروبدار 

البته قدیم ها هم وقت غروب حالش همین طور میشد چیزی اش میشد اما نمی دانست چی میخواست جایی برود اما نمیدانست کجا خسته و کوفته گوشه اتاق ولو می شد تا طلوع مثل حالا پیری همان جوانی است با شدت بیشتر این جا جوانی که شدت بگیرد آدم پیر میشود. شاید برای همین بود که توی مدرسه گنده ترین و جا افتاده ترین بچه ها همان هایی بودند که بهتان تنبلی و شلوغ کاری میخوردند. انگار شدت جوانی باعث میشد زود پیر شوند؛ دست و پاشان را میکشید و بزرگ و بی در و پیکرشان می کرد.

مثلاً مجید جوهری معلم های همه پایه ها او را خوب به یاد داشتند از کلاس اول تا پنجم سالی که شاگرد او بود، کلاس چهارم جیم حداقل پنج سال بزرگ تر از بقیه نشان می داد اما نبود فقط چون خوب درس نمی خواند و سربه هوا بود، گنده می نمی خوند. به چشم میآمد شاید هم چون درشت و چغر و زمخت بود، سربه هوایی اش توی ذوق میزد به هر حال توی چشم بود و گنده هم حرف میزد و به کار همه کار داشت. اصلاً انگار توی سن خود نبود، پیر بود.

نادر نقشینه دوست کودکی های غلامرضا که او هم معلم شده بود، یک بار که دیدش، گفته بود «این جا فقط به مرده ها بهتون نمی زنن. این شاگرد تو هم، چون جزء کودکی های غلامرضا که او هم معلم شده که دیدش، گفته بود زنده هاست، تا ابد اوضاعی همینه معلمی که تحمل وول خوردن بچه باهوش رو نداره، به این انگ می زنه تا دل خودش رو آروم کنه که من معلم خوبیام این بچه بدیه من رو ببین؛ شاگردهای من هم وول نمیخورن هم باهوش نیستن ولی بازم آدم بده منم آهی میکشید و دستی بر موهای تنک جوگندمی اش نادر خودزنی میکرد.